Dzisiaj kolejny wpis dotyczący korekt. Poniżej przedstawię opisy do układów typu 3-3-5. Proszę pamiętać, że rynki nie są akademickim wytworem więc układy mogą przybierać różne postacie, (nieznacznie) różniące się od opisywanych w książkach, tutaj na blogu. Najważniejsza różnica, która dzieli impuls od korekty to zachodzące się siebie poszczególne składowe (fale) oraz to, że fala B zawsze ma 3 odcinki.
KOREKTA PŁASKA
Korekta płaska, w odróżnieniu od pojedynczego zygzaka, różni się strukturą pierwszej fali. Mianowicie fala A w korekcie płaskiej posiada trójfalową strukturę. W przypadku zygzaka było to 5 podfal. Struktura kolejnych fal korekty płaskiej jest taka sama jak w przypadku korekty klasycznej, czyli falę B tworzą 3 podfale, a fala C składa się z 5 fal niższego rzędu. Jest to zatem struktura 3-3-5.
Korekty płaskie występują w silnych trendach wzrostowych i niemal zawsze poprzedzają wydłużenia lub występują po nich. W ramach impulsów korekty płaskie pojawiają się jako fale numer 4, natomiast rzadko bywają falami numer 2, czyli nie pojawiają się w początkowej fazie tworzenia struktury trendowej.
Mniej złożona struktura fali A wynika niedostatecznej siły by rozwinąć się w pełną pięciofalową formację. Wynikiem stosunkowo krótkiej fali A jest mocna reakcja sił działających w przeciwnym kierunku, które wykorzystują fakt niewielkiej presji korygującej. W konsekwencji koniec kolejnej fali B znajduje się na zbliżonym poziomie co początek fali A. Z kolei ostatnia fala C kończy się zazwyczaj nico poniżej końca fali A, lub na bardzo zbliżonym poziomie.
KOREKTA PĘDZĄCA
Korekty pędzące występują na silnych i szybkich rynkach. Korekty tego typu są bardzo rzadkie. W tego rodzaju korekcie koniec fali B znajduje się powyżej początku fali A. Natomiast fala C jest na tyle krótka, że kończy się pomiędzy końcem fali A, a końcem fali B. Najczęściej do zakończenia fali C dochodzi nieco poniżej połowy długości fali B (w przypadku trendu wzrostowego).
Relatywnie niewielka długość fali C wynika z faktu, że trend główny jest na tyle silny, aby zniwelować presję korygującą, jaka pojawia się w trakcie tworzenia ostatniej fali C. Cechą charakterystyczną jest to, że fala B wybija nowy szczyt, zaś fala C nie wybija nowego dołka (trend wzrostowy).
KOREKTA NIEREGULARNA
W korekcie nieregularnej ekstrema cenowe każdej z kolejnych fal znacznie wykraczają poza ekstrema fali poprzedniej. Jeśli zatem trend główny na rynku jest wzrostowy to koniec fali B znajduje się wyraźnie powyżej początku fali A. Natomiast koniec fali C znajduje się wyraźnie poniżej końca fali A. Jest to korekta najbardziej sprawiająca problemy z uwagi na wybijanie lokalnych minimów, gdzie często strony rynkowe mają swoje zlecenia stoploss, które mylnie nadają chwilowy kierunek, po czym rynek zawraca.
Przykłady będą pojawiały się w konkretnych analizach z rynku polskiego, europejskiego, amerykańskiego. Publikacja rozpocznie się już niebawem.
zobacz również:
Daniel Marcjanowicz aka Renton; inwestor na rynku akcji i forex, bloger w wolnych chwilach. Opisując rynki i instrumenty łączę narzędzia analizy technicznej w logiczną, spójną i prostą strategię inwestycyjną Dynamic Trading. Inwestowanie jest dla mnie środkiem, a nie celem. Kiedy tylko mogę ruszam za miasto - w góry, na rowerze w dolinki podkrakowskie.
